Ze względu na lokalizację na krótsze wycieczki do Lwowa najlepiej wyjeżdżać z Przemyśla. Pozwala to zaoszczędzić czas na długich przejazdach przez Polskę. W tej wycieczce chcemy pokazać Państwu troszkę Lwowa i na drugi dzień jego okolicy. Wokół Drohobycza rozkwitło kiedyś zagłębie naftowe w czasach, gdy Galicja była w światowej czołówce wydobycia ropy naftowej. Pozostały tam piękne wille magnatów naftowych. Oprócz tego zachowały się cenne zabytki architektury sakralnej - synagoga, kościoły i cerkwie. Drohobycz zamieszkiwali ludzie bogaci, a ludność pracująca zamieszkiwała pobliski Borysław. W programie również zawarte są Rudki - miejscowość która była we władaniu rodziny Fredrów i miejsce pochówku Aleksandra Fredry. Cały dzień jest poświęcony na Lwów. Poznamy najważniejsze zabytki stolicy Galicji. Wiele zabytków jest w Polsce doskonale znanych rozpoznawalnych, bo miasto tworzyło wielki kawał polskiej historii.

Ukraińskie wyszywanki to jeden z najbardziej tradycyjnych elementów etnicznych, mówiących tak wiele o historii i kulturze Ukrainy. Ten pozornie prosty haft ma bardzo wiele znaczeń, wyrażanych zarówno przez technikę wykonania, materiał , wzór czy kolor nici. Innymi słowy, tradycyjna haftowana koszula (tzw. soroczka) potrafiła powiedzieć wiele o pochodzeniu jej właściciela a także o jego statusie materialnym. Początkowo tego typu odzienie haftowane było na różnego rodzaju okazje – rozróżnia się koszule codzienne, świąteczne, na okres żniw czy specjalnie haftowane koszule ślubne, ubierane zaledwie raz w życiu a później pieczołowicie przechowywane w charakterze pamiątki i amuletu na szczęście.

Kuchnia ukraińska – smaczna i zdrowa, pomimo tego iż obfituje w wiele tłustych i wysokokalorycznych potraw, słynie ze swojej różnorodności i długiej historii. Już od dawien dawna wiodącymi sektorami ukraińskiej gospodarki były rolnictwo i hodowla zwierząt. Chłopi zajmowali się również pszczelarstwem i rybołówstwem. Ukraińcy spożywali głównie produkty pochodzące z ich własnych gospodarstw. Najczęściej uprawiano żyto, pszenicę, jęczmień, owiec i grykę. W Naddniestrzu i wschodnich rejonach Karpat popularna stała się również uprawa kukurydzy. Znaczącą rolę w żywieniu mieszkańców Ukrainy odgrywają warzywa (ziemniaki, kapusta, buraki, cebula, czosnek, ogórki) i rośliny strączkowe (groch , fasola). Szczególnym produktem, z którego zresztą do dziś słynie Ukraina, jest olej słonecznikowy. Ważną gałęzią chłopskiej gospodarki była także hodowla zwierząt (krów, owiec, kóz i świń). Mleko było ważnym produktem spożywczym, natomiast mięso spożywano tylko podczas świąt. Konsumpcja drobiu i jaj była ograniczona. Na łatwo psującą się żywność ludność Ukrainy miała swoje sposoby – były to przeważnie suszenie, solenie lub wędzenie. Sól kuchenna i specjalna sól do mięs były szeroko rozpowszechnione w całej Ukrainie. Szczególnym upodobaniem cieszyła się (aż po dziś dzień) słonina.

Kijów odegrał wielką rolę dzięki dogodnemu położeniu na szlaku rzecznym Dniepru i Prypeci. Miasto kontrolowało szlak sprzyjało rozwojowi handlu, czego następstwem jest jednoczenie się plemion ruskich wokół miasta. W 860 roku odbył się pochód na Konstantynopol dwóch ruskich władców - Askolda i Dyra. W 882 roku do miasta ściągnął z Nowogrodu wareski książę Oleh i podstępem zabił braci rządzących miastem.

UKRAINA - państwo w Europie Wschodniej, sąsiadujące od północy i wschodu z Rosją, od południowego zachodu z Mołdawią i Rumunią, od zachodu z Węgrami, Słowacją i Polską, na południu zaś rozciąga się wybrzeże Morza Czarnego i Azowskiego. Terytorium Ukrainy stanowi 604 tys. km2 (dla porównania Polska 312 tys. km2), ludność to 48 mln mieszkańców (Polska 38 mln). Największa odległość w linii prostej ze wschodu na zachód wynosi 1300 km, z północy na południe 900 km. Klimat Ukrainy jest umiarkowanie kontynentalny, z wyjątkiem samego południa półwyspu krymskiego, gdzie jest podzwrotnikowy. Największą rzeką jest Dniepr (2201 km długości, z czego w granicach Ukrainy 981 km), potem Dniestr i Desna. Najwyższym szczytem Ukrainy jest Howerla (2061 m n.p.m.) znajdująca się w ukraińskiej części Karpat. Na terytorium Ukrainy rozciągają się także pasma Gór Krymskich. 
 

Stworzenie ukraińskiego hymnu ma swój początek jesienią 1862 roku. Etnograf Pawło Czybynśkyj napisał wiersz "Szcze ne wmerła Ukraina", który szybko się rozpowszechnił i stał się popularny wśród Ukraińców. Czubynśkyj tworzył w carskiej Rosji i po napisaniu wiersza został zesłany do kraju Amurskiego i zastosowano wobec niego nadzór policyjny. Jednak wiersz przedostał się szybko do Galicji i został opublikowany w dzienniku "Meta" wydawanym we Lwowie. ...