Pasaż

Budynek, w którym znajduje się „Pasaż”, jest zarówno hotelem, jak i zadaszonym centrum handlowym. Ten zabytek architektury i historii, zbudowany pod koniec XIX - początku XX wieku, znajduje się na skrzyżowaniu ulic Preobrazhenskaya i Deribasovskaya.

Pod szklanym dachem „Pasażu” przez cały rok funkcjonują wszelkiego rodzaju sklepy z pamiątkami, antykami i sztuką, a także sklepy z ukraińską odzieżą narodową i produktami ukraińskich producentów. Znajduje się tu także męski zakład fryzjerski, francuska kawiarnia Pierre - La Sweet Boutique i kilka innych miejsc, w których można zjeść smaczną przekąskę. Nacisk położony jest głównie na sklepy z pamiątkami i odzieżą.
 

Odesski „Pasaż”, w przeciwieństwie do Mediolanu, Paryża, Pragi, Moskwy i słynnych petersburskich odpowiedników, nie rozpieszcza klientów możliwością wielu godzin zakupów, długich spotkań w kawiarniach, oglądania fontann, korzystania ze sztucznych lodowisk czy innych zielonych terenów rekreacyjnych, nie ma także sal zabaw dla dzieci. Jest to dość zwarta galeria, którą w razie potrzeby można przejść w kilka minut. Jednak żaden turysta na pewno tego nie zrobi - przepych architektoniczny uderza i sprawia, że ??bez końca podnosimy głowę, patrząc z zachwytem na sztukaterie, rzeźby i wszelkiego rodzaju bogate elementy dekoracyjne.

Jeśli nawet dziś „Pasaż” nadal wygląda jak prawdziwe cudeńko architektoniczne, apoteoza umiejętności architektów i rzeźbiarzy, jakie wrażenie musiał on sprawiać wrażenie sto lat temu? Jak bardzo mieszkańcy Odessy musieli być oszołomieni jego pięknem?

Historia „Pasażu” w Odessie, czyli o tym jak pieniądze przynoszą szczęście

Historia otwarcia pierwszego domu handlowego w Odessie, w którym można było kupić zarówno kalosze, jak i jedwab, jest dość ciekawa. Pierwotnie budynek należał do oficerów Imperium Rosyjskiego, którzy otrzymali miejsce na budowę w odległym XVIII wieku. Następnie pewien biznesmen z Odessy Kramarev postanowił wybudować w tym miejscu kamienicę w 1822 r. na skrzyżowaniu dwóch głównych ulic miasta. Po zakończeniu budowy do budynku wprowadził się brat jednego z najsłynniejszych rosyjskich poetów - Aleksandra Puszkina, Lew, który pracował w urzędzie celnym. Lwa Siergiejewicza często odwiedzali w tym mieszkaniu sławni ludzie i przedstawiciele bohemy, w tym Nikołaj Gogol i Jego Królewska Mość Cesarz.

Następnie kamienicę kupił Moisey Mendelevich - kupiec i szef firmy zajmującej się handlem chlebem. Jego plany polegały na zburzeniu budynku i budowie „Pasażu”, w którym sprzedawano by wszystko, od gramofonów po pocztówki. Wówczas zaczęto nazywać dom towarowy „Pasażem Mendelevich”. Według przedrewolucyjnych katalogów miast w 1910 r. pod dachem pasazu znajdowało się wiele sklepów. Izaak Kochricht, kupiec pierwszej gildii, prowadził sklep jubilerski, a perfumeria należała do Auder Jr., który słynął z produkcji kremów i szminek. Katzman natomiast zajmował się sprzedażą bielizny szlachetnym damom. Tutaj, jak wspomniano wcześniej, można było kupić gramofony i instrumenty muzyczne od Josepha,oferowano również galanterię od Halperin. Tutaj również działała jedna z pierwszych księgarń Suvorin „New Time”. I wreszcie, przed udaniem się do delikatesów Beckela, można było zrobić sobie portret fotograficzny w „Court Photography” Belotserkovsky'ego. Dom towarowy mieścił także ekstrawagancką i luksusową restaurację o bogatej nazwie „Hermitage”. W 1901 r. Na drugim piętrze została otwarta redakcja gazety „Odessa News” w Odessie, tuż nad delikatesami Beckela.

Mówiąc o zabytkach architektury, warto wspomnieć o filarze, który został wzniesiony naprzeciwko wejścia do „Pasażu”. Zasłynął on z tego że miał wbudowany pierwszy elektryczny zegarek w całej Odessie! Od tego momentu wszelkie spotkania towarzyskie umawiano „pod zegarem”.

Architektura „Pasażu”

Słynny architekt Lew Vlodek i jego asystenci Fischel i Milman otrzymali zlecenie przekształcenia kamienicy Kramareva na dom handlowy. Początkowo architekci zachowali styl barokowy i przestrzegali koncepcji. Dom był bogato zdobiony rzeźbami, sztukaterią, balustradami, balkonami i płaskorzeźbami. Nie mniej interesujące jest wyposażenie techniczne „Pasażu”. Na początku XIX wieku winda, ogrzewanie, oświetlenie elektryczne i szklany dach w „Pasażu” przyciągały ogromną liczbę widzów i gapiów. Były to rzeczny nowe w architekturze, stąd cieszyły się ogromnym zainteresowaniem. „Pasaż” jest niesamowity ze względu na swoistą mieszankę stylów i kierunków. Szczególnie rzuca się w oczy mieszanie starożytnego ze współczesnym np. postać Merkurego na lokomotywie czy figura Apollo z atrybutami radzieckiego robotnika. Wygląda na to, że architekci wzięli wszystko, co najlepsze ze światowego dziedzictwa i przenieśli to do jednego budynku.

Podczas wycieczki do Odessy koniecznie trzeba zobaczyć ten oszałamiający zabytek architektury i wieczności. Bardziej przypomina on kremowe ciasto z francuskiej cukierni niż budynek w centrum wielkiego miasta. Wystarczy spojrzeć na wiele rzeźb i płaskorzeźb na różowej elewacji kamienicy.

Zobacz także informacje o Filharmonii w Odessie.