Drohobycz - zagłębie naftowe Już w XVII wieku zaczęto eksploatację odkrytych w okolicach Drohobycza pokładów ropy naftowej oraz wosku ziemnego czyli ozokerytu. Można je zobaczyć podczas wycieczki na Ukrainę do Lwowa i oklic. W 1788 roku w Drohobyczu – najszybciej w Europie – po raz pierwszy wykorzystano destylowaną naftę do lichtarzy oświetleniowych, a w roku 1836 oświetlone zostały drohobyckie ulice. W 1817 roku Josef Hecker wydobywaną ze studni czerpanych ropę naftową poddawał destylacji i dostarczał ją do oświetlania ulic Drohobycza, koszar wojskowych w Samborze oraz salin w Truskawcu, a w 1853 roku po raz pierwszy lampa naftowa oświetliła salę operacyjną lwowskiego szpitala u Pijarów na Łyczakowie.
W tamtym czasie pod względem produkcji ropy na rynku światowym Zagłębie lokowało się na czwartej pozycji po Stanach Zjednoczonych, Rosji i Rumunii, jednak w ciągu krótkiego czasu, kiedy to dokonano odkrycia wydajnych pokładów roponośnych w Wenezueli, Iranie i Iraku oraz wskutek działania monopolistów przestało liczyć się na rynku i spadło na jedno z ostatnich miejsc. Kiedy w 1854 roku lwowskiemu przedsiębiorcy Robertowi Domsowi udało się dokonać pokaźnych pokładów ozokerytu w pobliżu Borysławia, to znów Zagłębie wróciło na rynek i okazało się jednym z największych na świecie i pod względem wydobycia, i pod względem zasobów. Borysławski ozokeryt znalazł zastosowanie do izolacji pierwszego transatlantyckiego kabla telegraficznego, który łączył Europę ze Stanami Zjednoczonymi. Robert Doms oprócz eksploatacji złóż ozokerytu w 1861 roku rozpoczął również eksploatację złóż ropy naftowej, od 1866 roku zaczęto stosować maszynowe drążenie szybów naftowych. 31 grudnia 1872 roku uruchomione zostało połączenie kolejowe Borysławia ze Lwowem. Wydobycie ropy w Zagłębiu w 1909 roku stanowiło 5% światowego wydobycia. W latach 1905-1907 kiedy to dowiercono się do bardzo wydajnych szybów, pojawiły się problemy ze zbiornikami, a rafinerie ograniczyły przyjmowanie ropy, co przełożyło się na gwałtowny spadek cen oraz krach akcji naftowych na giełdzie. Nastąpił proces monopolizacji przemysłu naftowego zarówno co do przerobu ropy naftowej, jak i obrotu ropą i jej pochodnymi. W wyniku kryzysu wydobycie ropy w roku 1911 zmniejszono do 1,5 mln ton, a w 1913 do 1,1 mln ton, co stanowiło prawie identyczny wskaźnik wydobycia jak w roku 1907. Możesz zwiedzić Drohobycz korzystajac z wycieczki do Lwowa z Przemyśla.
Zagłębie Borysławskie
Międzywojenny Borysław był miastem kontrastów - przemysłowy amerykański rozmach zderzył się ze wschodnim zacofaniem i biedą. Pisarz Józef Roth po powrocie z wędrówki po Galicji napisał „ ziemia bogata, ludzie biedni ”.
- W lach 1930-1933 Borysław wchłonął okoliczne miejscowości i stał się miastem, w 1939 roku Borysław liczył już 45 000 mieszkańców i pod względem wielkości był trzecim miastem II Rzeczypospolitej po Warszawie i Łodzi, jednak wciąż pozostawał ośrodkiem przemysłowym, ulice miasta pokryte były błotem, wszędzie pachniało naftą, a borysławscy przedsiębiorcy niechętnie inwestowali w rozwój miejskiej infrastruktury, swoje eleganckie wille budowali w sąsiednim Drohobyczu lub Truskawcu.
- W 1939 roku po zatwierdzeniu granicy państwowej, wojska niemieckie opuściły Borysław, ale na podstawie zawartego porozumienia radziecko-niemieckiego „ o przyjaźni i granicach ” ZSRR zobowiązał się do dostarczania Niemcom 300 000 ton produktów ropopochodnych rocznie, co stanowiło prawie całe roczne wydobycie Zagłębia Drohobycko-Borysławskiego. Za czasów radzieckich Borysław był typowym miastem robotniczym, w 24 fabrykach zatrudnionych było 12 000 pracowników, a wydobycie choć początkowo dość intensywne wciąż spadało, zwłaszcza w latach 70-tych XX wieku.
Obecnie na terenie miasta eksploatowanych jest około 500 odwiertów ropy i gazu, rocznie wydobywa się tu ponad 90 000 ton surowca, co w skali kraju stanowi zaledwie 4%. Zapraszamy na wycieczki do Lwowa i Drohobycza z Przemyśla.
ULUBIONE: 
